N.M.N.Q

'Feda' dedi Demirbey de ve çok cüzi bi meblağa İstanbul'a geldi kurulu düzenini bırakıp. Önceleri şehre ve gece hayatına hızlı bir giriş yaptı. Sonra bıyıklarının, üzerine kondurmuş olduğu olgunlukla bir düşündü. Bu hızla giderse şehirde tutunamayacağını, hem hayallerini süsleyen şeylerin bu hızlı hayatın ucunda beklemediğini fark etti.

Yaptığın yemeği tek başına yemek kadar çirkin birşey çok azdır sanırım. Tekil hayatlar devrim yapabiliyor ama sıkılıyor yemek yerken.

Tırnaklarımı yememek var. Yaptığım. Olacak. Ellerim baya güzel.

Hastalıklar var. Hep aynı sahneyi koyan gözünün perdesine her gözünü kapatışta. Bir insanın kala kala tek hayali kalmış olabilir mi elinde olup da gerçekleştirememiş olduğu. Mesela: İki berjer...

İki berjerden birinde oturacak, kahve içip sesli sesli kitap okuyacak veyahut benim okuduğum kitabı dinleyecek biri çıkmıyor öyle yerlerden. Cast çekimi yaptım, denedim. Yok. Sonra başka oyuncular buluyorsun. Onlar da başka dizilerde başrolü kapmış. Akasya Durağı'ndan beter dizinin oyuncusu olup halinden memnun olan var. Benim berjerli dizime yan gözle bile bakmıyor, o kadar mutlu sefaletinden. Şive yaparak gülüp güldürüyor. E haliye Pepeé Pepeé çok üzülüyor.

Neyse.. Öyle bir oyuncu var. Bir gün ya ben onu bulacağım ya o gelip berjeriniz dikkatimi çekti, ben oynayabilir miyim diyecek.

Zerre kadar ışıltı görmüyorsun ama inanıyorsun işte. Tanrı'ya inanmak gibi. İnanmak istiyorsun. Birşeye...
Görmesem de inandığım, bildiğim, nadiren de olsa şüpheye düşüp sonra duyduğum şüphe yüzünden kendimden utandığım birşey daha vardı. Yarın yahut öbür gün göremeyeceğim bir yere yazdıracağım onu da.