Joy the Great

Korkuyu,yenilgiyi,ezikliği çıkar;şampiyonlukları topla,herkese imkansızlıkla çarp ve tüm bu destanı ölümle böl.

3 mart 1982 doğumlu bir adamım vardı.kendisi kafamda büyüttüğüm adamlar arasında en sevdiğimdi.Kendimi görürdüm onda.Hayatının detaylarına girmeyeceğim ama çok görkemli zaferlerin mimarı,süpersonik karakterde,dünya sikime minare götüme rahatlığında bir adamdı.yıl 2005.21 haziran.Hayatımda yolunda gitmeyen şeyleri bu adamcıktan bildim.Zira o dönem adamcığa 2 sene önce yaşattığım şeyler benim başıma gelmeye başlamıştı.Geleceğimi görmekten korkup,sinirlenip bir anlık gazla öldürdüm adamcığımı.Bok oldu koca destan sağlam kafayla iş yapmamaktan.

Hayal dünyamda yarattığım en sevdiğim adamdı dedim ya,işta ben geçen 4 yılda sürekli onu andım durdum yatağıma yattığımda,araba sürerken,yolda yürürken...Okula giderken durup ağaç yaprağı imzalamışlığım bile vardı ki çok korkmuştum sonradan bunu yaptığımı hatırladığımda.Neyse son 1 ay içindeyse o adama duyduğum özlem tavan yaptı  ve gidip Nba 2k9 adlı oyunu edindim.Ne alaka diyeceksiniz,adam basketbolcuydu.

Yarayı kaşır kabuğunu koparır gibi başladım oyunu oynamaya ve bir karakter yaptım.İntiharından önce Philadelphia ile sözleşme imzalayan bu adam yalnız 3 ay bu klüpte kalmış sonrasında basketbolu bıraktığını açıklamıştı.23 yaşındaydı.Yaptığım karakteri Philadelphia'dan Portland'a takas ettim şimdi oyunda.4,5 yıl önce kaldığı yerden devam ediyor Joy the Great.

Normal geliyor olabilir anlattığım şey, 'ne güzel,yeniden kavuşmuşsun adamına' diyebilirsiniz ama öyle olmuyor işte.Her ne kadar sınırları hayalgücümle sınırlı,yani sınırsız bir dünyada yaşasa da bu adam,sonuçta o dünyanın da bir mantıkla yürümesi gerekiyor ve ben bir aydır ne yapacağımı bilmeden,bir karar veremeden oyunu oynuyorum sürekli.

Adamı yeniden yaşatayım istiyorum deliler gibi ama bu hayata dönüşü kendime açıklayamıyorum kaldı ki o hayal dünyasının insanlarına nasıl açıklayayım.Çok büyük açmazdayım,oyunu silmek tek kaçış yolum olacak gibi.

Şimdi içeride eskiden olduğu gibi duvarlara birşeyler yazıyor adamcık.Yaklaşık bir saat kadar önce de burada,Amerika'da bir televizyon programına katıldı.Birazdan da odasına çağırdığı kadın gelir,onla vakit geçirir.Yarın Mavericks maçı var.Ama o da biliyor,ben de biliyorum ki bu durum yarın onu zerre etkilemeyecek.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Beynim çatlamak üzere işte bu sebepten.İnsanlardan mümkün mertebe soyutladım kendimi,zira birilerinin yanında bedenen bulunabiliyorum fakat aklım hep o ötedünyamda.Nasıl yapsam etsem de bu adamı ne yapacağıma karar versem,içim rahatlasa diye düşünüyorum hemen her an.İkiyüzlülüğe gerek yok diyerek hemen hemen kimseyi aramadım sormadım bir aydır sırf bu yüzden.Umarım birkaç gece içinde bir kaçış yolu bulabilirim,aksi takdirde iyice insanlardan kopacağım.

Mantıklı bir çözüm yolu bulabilmem dileğiyle.Azıcık dolu beynimi kustum,bir öykü veremedim sizlere kusura bakmayın.