< 9 ya da > 9



Koş aynaya beybim. Seninkinin çok çok benzerini buldum.

Bazen hiçbir işin yolunda gitmediği hissiyatına kapılıyoruz. Kapılıyorum. Çok mu kötü birşey yaptım birine diyorum. Birkaç tane buluyorum. Hepsi aynı sebeple yapılmış şeyler. Harun Sinanoğlu'nun bir cümlede özetlediği sebepler silsilesi. Düşününce ah almalık işler olmadığına kanaat getiriyorum yaptıklarımın. Çok istediğim herhangi birşeyi elde edemeyeli uzun zaman oldu. Stresini tarif edemem.

Tam o sırada bir kız çocuğu geldi masaya. Bir lira istiyordu. Cebimdeki tüm bozuklukları iş yerinin karşısındaki çaycıda harcıyorum. Hani neredeyse bozuk paranın sadece çaycıya verilen bir meta olduğuna inanacağım, minibüsçüye yüz lira uzatacağım. Bozuk paraya marka muamelesi yapıyorum. Veremedim. Neden istediğini sordum. Nedenini bilmediği için, cevap vermek yerine sorusunu tekrarlıyordu : "Bir liran var mı?". 'Oku... dedim, '...isteme kimseden bir lira falan.' . Atkımı istedi, uğurlu atkımı. Cebimde taşıdığım 4 madde genel uğur kaynağım, o atkı maç zamanları için uğur kaynağımdı. Hep elimde olmayanları, yapamayacaklarımı istedi. İnsanlara dokunmayı pek sevmem. Saç, el, yüz, omuz. Pek temas kurmam. O kızın kirli olduğu çok belli olan saçlarını okşadım. Kendime çekip biraz göğsüme yasladım. Ayaklarını gördüm o sırada. Çıplaktı.

Ayakkabı takıntım vardır. Erkek ya da kız olsun, ayakkabısına ısınamadığım kişiyle samimi arkadaşlık kuramam. Bununla birlikte tüm takıntılarımı bıraktım o çay bahçesinde. 'Yarın burada mısın yine?' diye sordum. Memleketlerine döneceklermiş yarın. Üzüldüm. El sallayarak ayrılırken duyamayacağı şekilde teşekkür ettim arkasından. Takıntılarımdan kurtulmamı sağladığı için..

Herhangi birini, ayakkabılarına bakmadan da sevebileceğimi gördüm.

Edit: Soundtrack de bu bu seferlik